Op onduidelijke locaties of niet daartoe bestemde plaatsen groeien de werken van E.Cammenga. Een vormloze mythe, door een gelaagde realiteit aan elkaar verbonden. Op het papier vloeien ze aan elkaar, krijgen net geen ontmoeting in tijd, verbeelding en vorm. De verbeelding, persoonlijk alternatief voor en naast de concrete werkelijkheid,is iets dat in de geest,in het hoofd van de mens geboren wordt. Elk beeld ontstaat onder invloed van nieuwe ervaringen,kennis die aan het reeds bestaande arsenaal wordt toegevoegd, een cumulatief proces dat continu gevoed wordt en in beweging is als een kwelder en de zee. Elke nieuwe gedachte is een optelsom van al het voorgaande of kan verspringen om op een onduidelijke plaats terecht te komen. Er ontstaat ‘ slechts ’ een nieuw beeld van de werkelijkheid om kort daarna weer door een ander te worden opgevolgd. Wanneer de voeding op een bepaald moment achterwege blijft zal ook de gedachte, gedefinieerd als een momentopname, blijven steken, stranden en uiteindelijk uitdoven. Het idee dat de gedachte bestaande betekenissen kan veranderen in de materie vormt een belangrijk element in het denken van E.Cammenga. Een constructie en deconstructie in een verzegelde tijdsmodule. Een natuurhistorische stranding van vervreemding, humor en onderzoek. Een gedepersonaliseerde noot met blaren van verlangen op de tong.